Marmaris – Bodrum

12 mei vertrekken we uit Marmaris op weg naar Serçe Limani, een fjordachtige baai met een nauwe ingang waar een archeologisch team een 11^de eeuws Byzantijns wrak heeft geborgen dat nu te zien is in het museum in het kasteel van Bodrum.  Het is hier erg rustig, we zijn het enige schip dat hier voor anker ligt. Een Turk met een bootje komt met zijn handeltje langs en probeert wat prullaria te verkopen. Iedereen wil wat van je in Turkije en probeert wat aan je te verdienen en omdat hij speciaal voor ons helemaal hier naar toe is geroeid kopen we een potje honing. ´s Morgens vertrekken we met bestemming Bozburun. De wind is tegen zodat we moeten kruisen. We tikken bijna Simi aan, een Grieks eiland hier vlak voor de kust. Bozburun is een klein plaatsje met een grote werf waar mooie Gulets worden gebouwd. In Bozburun is een jachtclub en in de besloten baai zijn een paar wedstrijdcatamarans aan het trainen.

Als we de volgende dag vertrekken gaan we via de nauwe passage bij het eiland Kizil Adasi de baai uit. Jacqueline staat voorop om te kijken of er rotsen in de weg liggen, langzaam varen we door het ondiepe stukje in prachtig helder azuurblauw water.

Als we in Keçi Bükü aankomen staan ze bij de steiger van een restaurantje driftig te zwaaien, het systeem van een gratis ligplaats als je er komt eten bevalt ons wel. Het restaurant met hotel is pas overgenomen, alles ziet er netjes uit en het personeel doet zijn uiterste best. Sedat de Turkse ober komt bij ons zitten en knoopt een praatje aan, hij heeft vier jaar een Nederlandse vriendin gehad en vindt het leuk om Nederlanders te ontmoeten. Het is nog niet druk in het voorseizoen dus hij heeft tijd genoeg om te kletsen en ons te voorzien van gratis drankjes. We blijven er twee dagen en eten er heerlijk. We krijgen nog een stapeltje brochures mee om Cennet Marine bij onze vrienden aan te prijzen.

In de baai is een landtong waar diverse bussen stoppen om de toeristen even te laten pootje baden.

pootje baden

Dit vaargebied is ideaal om te cruisen, je vaart van baaitje naar baaitje met goed beschutte ankerplekken. In de baai van Selimiye ankeren we voor het strand. De eerste indruk is dat het een stil plaatsje is, maar we vergissen ons want het is zaterdag en dan is het wisseldag. De volgende dag is er een nieuwe lading toeristen aangekomen en zijn de strandstoelen weer redelijk bezet. In een zijstraatje zien we een eenvoudig Turks eethuisje waar de plaatselijke bevolking zit te lunchen. Het ruikt erg lekker, we gaan naar binnen en kunnen kiezen uit een aantal gereedstaande gerechten. We lunchen voortreffelijk en hoeven maar 8 euro af te rekenen.

We zitten nu achter in de baai van Hisarönü en kruisen met een mooie wind de baai uit. Onderweg passeren we een bizarre rotsformatie.

In Kuruca Bükü laten we ons anker vallen en gaan we met de bijboot naar de wal om de omgeving te verkennen. We belanden in een vakantiepark, het is zondag maar bijna alle vakantiewoningen zijn leeg. Na een flinke wandeling over de boulevard komen we bij een tentje waar wat meer leven is en scoren we een biertje met heerlijke kalamaris.

De volgende dag kruisen we weer verder de baai uit, maken een slag tot aan het Griekse eiland Simi en na een mooie zeildag belanden we in Datça. Onderweg passeren we nog een gulut onder zeil.

Onze laatste tocht de grote baai van Hisarönü uit ankeren we in Knidos. Knidos is een antieke stad en is onder meer bekend om het beroemde beeld van de naakte Aphrodite, de mooiste der godinnen. Het beeld is spoorloos verdwenen, er zijn alleen nog kopieën te zien in diverse buitenlandse musea. We liggen midden in een archeologisch park voor anker met rondom de ruïnes van de oude stad, heel bijzonder.

Er komt wind, we gaan om de punt bij Knidos de baai van Gekova in. Eerst hebben we een vervelende knobbelige zee zonder wind, maar na een tijdje krijgen we de beloofde wind. Het grootzeil staat aan bakboord, vastgezet met een bulletalie, zodat het grootzeil geen klapgijp kan maken en de kluiver staat aan stuurboord uitgeboomd. De wind trekt aan tot ruim 30 knopen en we stuiven de baai in.

Na het eilandje ´one tree´ (een boom) gaan we de baai Búyük Çati in en ankeren er met een lijn achter vastgemaakt aan een boom.

Wim gaat met de bijboot naar de wal. Er liggen een paar vissersbootjes verder is er niets te beleven. Een perfecte ankerplek midden in de natuur.

We trekken weer verder de baai in naar een prachtige baai Degirmen Bükü. In Okluk vinden we een mooie aanlegplaats met gratis douches (een grote regendouche, heerlijk!), electra en water. Oh ja, het wordt op prijs gesteld als je er een hapje eet. Er komt een Nederlandse schipper bij onze boot kijken en hij ziet Medemblik als onze thuishaven. Hij heeft in Medemblik gewoond en is nu schipper op een mooie Jongert.

Bij de ingang van de baai vinden we een beeldje van een zeemeermin.

Naar het eilandje Sehir Adalari is het maar vijf mijl, op het eiland staan ruïnes van een oude stad en is bekend om zijn strand Cleopatra Beach. Het zand zou door de geliefde van Cleopatra vanuit Afrika zijn verscheept naar dit eiland en uit onderzoek is gebleken dat de structuur van het zand overeenkomt met de structuur van het Afrikaanse zand. Het strand wordt dan ook de gehele dag door twee man streng bewaakt. Tussen de ruïnes op het eiland zien we mooie bloemen, schildpadden en zelfs slangen. De ankerplaats is een idylisch plekje.

Cleopatra beach

We vertrekken iets vroeger dan normaal om op de motor de baai uit te komen naar Cökertme. De heersende wind is tegen en rond de middag trekt ze stevig aan.  Als we halverwege zijn trekt de wind al stevig aan en onder het zout van het vele buiswater arriveren we in Cökertme. We worden opgewacht door drie verschillende restauranthouders die staan te zwaaien om ons te verleiden aan hun steiger af te meren. Vandaag niet, we gaan zelf koken en ankeren in een baaitje dichtbij. Even later komen ze met snelle bootjes om beurten hun visitekaartje afgeven.

Onze laatste Turkse haven is Bodrum, een sjieke jachthaven met sjieke prijzen. We arriveren vroeg en gaan de stad bekijken, waaronder het kasteel dat bij de ingang van de haven staat.

De volgende ochtend klaren we uit en na vele loketten en de nodige stempels mogen we vertrekken. We maken onze laatste Lira´s op  met boodschappen en een ijsje.

Dalyan Rivier en Marmaris

We doen nog een baaitje aan in de baai van Skopia, Boynüs Bükü. Een grote baai waar we weer ankeren met een lijn naar de wal. Het is 25 meter diep, dus de hele ketting van 65 meter gaat uit. We schuilen voor het slechte weer dat voorspeld is, in de baai liggen we goed beschut en hebben geen last van de wind. We krijgen wel een paar regenbuien over en verder houden we ons gemak. Tussen de buien door gaan we met de bijboot naar de wal voor een wandelingetje, al snel moeten we vluchten voor allerlei bloedzuigende insecten en keren terug naar de boot waar de tube ´prikweg´ is.

Boynüs Bükü

Na drie dagen Boynüs Bükü wordt er voor de komende drie dagen beter weer voorspeld. Hier willen we gebruik van maken en vertrekken dinsdag 6 mei naar Ekinçik. Ons drinkwater begint op te raken en in Ekinçik is een jachthaven waar we water willen tanken. Als we de baai van Ekinçik naderen zien we dat er zeilwedstrijden zijn, die natuurlijk na afloop van de wedstrijd allemaal naar de kleine jachthaven gaan. Dat wordt volle bak, dus besluiten we te ankeren in de baai Kargi Koyu. We liggen nog maar net of er komt al een taxibootje naar ons toe en vraagt of we de volgende dag een rondvaart willen maken op de Dalyan rivier. Na wat onderhandelen over de prijs, zo gaat dat in Turkije, maken we een afspraak en komt hij ons de volgende ochtend ophalen.Om half negen worden we opgehaald door de Turkse schipper die eerder in Duitsland heeft gewerkt. In de monding van de rivier zwemmen grote Caretta caretta schildpadden, ze hebben het druk want het is paartijd en volgende maand leggen ze hun eieren op het strand. 

schildpaddenstrand

Caretta caretta

In de monding van de rivier zijn een paar vissertjes waar we naar toe varen. De vissers vangen blauwe krabben en we bestellen twee porties die we op de terugweg ophalen, ze worden klaargemaakt zodat we ze niet zelf hoeven te koken. Dat wordt een lekker hapje voor de avond.

Na het bezoek aan de vissertjes varen we door de rietvelden van een groot moerasgebied verder de rivier op. Als je hier zelf op pad gaat verdwaal je geheid.

We stoppen bij de ruïnestad Kaunos waar we een uurtje kunnen rondkijken. In de oude handelsstad gesticht in de 9^e eeuw v Chr. zijn resten te zien van een theater, een tempel en een akropolis. Kaunos was vroeger een belangrijke havenplaats, maar door verzanding verloor de haven zijn betekenis en de inwoners verlieten de stad omdat de malariamuggen een slechte gezondheid veroorzaakten. We zien hier ook een paar landschildpadden, die in Turkije veel voorkomen.

De boottocht gaat verder naar Dalyan waar in de bergwand rotsgraven zijn uitgehouwen in Lycische tempelstijl met kolommen. Voor de lunch meren we af bij een restaurant in het dorpje Dalyan met uitzicht op de koningsgraven, een prachtig uitzicht. 

De schipper neemt de tijd om ons naar een supermarkt te brengen waar we nog wat inkopen kunnen doen alvorens we weer terug varen. Om half 3 worden we weer netjes afgeleverd aan boord van onze Zephyr. ´s-Avonds gaat een flesje witte wijn open voor bij de blauwe krab. Het was een heerlijke dag.

De volgende ochtend, donderdag 8 mei, gaat het anker op en vertrekken we met bestemming Marmaris. Onderweg passeren we een militaire zone waar je omheen hoort te varen. Eenmaal in de buurt zien we oorlogsschepen en er is een oefening gaande. De route buitenom de op de kaart aangegeven militaire zone is versperd door een oorlogsschip dat met scherp schiet. We horen harde knallen en lichtkogels vliegen door de lucht, in de verte voor ons zien we het water opspatten door de granaten en kogels die in zee vallen. Het lijkt wel oorlog. We stoppen en wachten even af, doorgaan is geen optie. Even later komt met grote snelheid een patrouillevaartuig naar ons toe en zegt dat we onderlangs de kust door de militaire zone onze weg veilig kunnen vervolgen. We wijzigen onze koers naar het noordwesten en tuffen verder terwijl het schieten doorgaat. Het grootzeil houden we op, dan zien ze ons beter, want je weet maar nooit, het blijft tenslotte een oefening.

Het is nog duidelijk voorjaar hier in Turkije en het weer is erg wisselvallig. In Marmaris krijgen we dan ook diverse plensbuien over ons heen. Zo moeten we tijdens onze eerste wandeling anderhalf uur schuilen voor een knetterend onweer. We liggen in Netsel Marina, de jachthaven van Marmaris die in de stad ligt. Hier kunnen we water laden, boodschappen doen, de boot een sopje geven en de vele winkeltjes en bazaar afstruinen.

plensbui

Que Sera ligt in de andere grote jachthaven, Yacht Marine, buiten de stad. Ze hebben pech en staan op de kant in afwachting van een nieuwe schroef. Rik en Aleid komen met de dolmusbus naar de stad en we maken er een gezellig dagje van.

Marmaris is een walhalla voor de schippers, het barst er van de winkeltjes die gericht zijn op de watersport en de prijzen zijn ten opzichte van Nederland erg gunstig. Wim slaat dan ook zijn slag en gaat met de boodschappenwagen een paar keer op pad voordat zijn boodschappenlijstje is afgewerkt.

boot boodschappen

Na drie dagen verlaten we zondag 11 mei de dure jachthaven en ankeren voor het strand van Marmaris. Het plan is om morgen weer verder te trekken langs de Carian kust.

We vertrekken als het weer is opgeklaard

Kekova Roads – Skopea Limani

21 April gaan we ankerop en verlaten de baai van Üçagiz. Na een volle week wordt het tijd om weer eens verder te gaan. Maar voordat we Kekova Roads verlaten ankeren we eerst nog in het baaitje Pölemos Bükü. Aan het einde van de baai is een eenvoudig restaurant en er loopt een mooi wandelpad naar de antieke stad Aperlai. Na de wandeling lunchen we in het restaurant, waar we die dag de enige klant zijn. Het houtvuur wordt opgestookt en we krijgen een verse salade uit eigen tuin, een heerlijke baracuda en frietjes.

 Zephyr in Pölemos Bükü

wandeling naar Aperlai

 Yörük Ramazan restaurant

deze baracuda gaan we opeten

22 april varen we naar Kas en meren af in het kleine haventje. De plaatselijke restauranthouder Ismaïl neemt de taken van de havenmeester waar en wijst ons een plekje aan. We hebben geluk en krijgen de enige mooringlijn die er is zodat we ons anker niet hoeven te gebruiken. Gelukkig maar want op de bodem zien we een wirwar van kettingen en ankers. ´s-Ochtends horen we een plof in de kuip, we gaan op onderzoek uit en vinden een vers brood met als afzender het restaurant aan de haven. Dat is nog eens service!  En het charmeoffensief van Smily´s restaurant werkt, we nemen er een lunch en bezichtigen een oude kelder van 3000 jaar oud onder het restaurant. Kas is een gezellig en levendig plaatsje, maar vandaag is het extra gezellig en druk omdat het Childrens day is. Childrens day is een nationale feestdag en er is muziek en folkloristische dansoptredens. Wat verder opvalt zijn de houten balkonnetjes in de smalle straatjes van het dorp. Ook hier weer een sarcofaag  en er is een klein oud theater.

3000 jaren oude kelder

brood bezorgd tot in de kuip

Childrens day

Childrens day

balkonnetjes Kas

sarcofaag Kas 

theater Kas

Na twee dagen trekken we verder naar Kalkan. In de oude haven vinden we een plekje. In de haven is men druk met het te water laten van de houten rondvaartboten. Het toeristenseizoen moet hier nog beginnen en iedereen is druk met de voorbereidingen. Kalkan  was vroeger een Griekse stad, dat is onder meer te zien aan de moskee, duidelijk een Griekse kerk waar later een minaret op is geplaatst.

Griekse kerk omgebouwd tot moskee

27 April verlaten we Kalkan en met een gunstige wind zeilen we naar de baai van Fethiye. Na een mooie zeiltocht van 43 mijl laten we vlak bij de jachthaven het anker vallen. De baai van Fethiye is samen met Göçek een populair zeilgebied, er varen hier dan ook veel huurboten rond. Fethiye is een grote redelijk moderne stad, na een aardbeving in 1957 moest de stad weer geheel opnieuw opgebouwd worden. De oude vismarkt is leuk om te bezoeken en we doen er de nodige boodschappen. Ook onze gasfles kunnen we hier omwisselen. Aan de boulevard liggen veel mooie houten schepen die een rondvaart of zeilvakantie aanbieden. ´s-Nachts is er een onweersbui en valt er veel regen zodat de boot weer lekker schoongespoeld is. Wim lakt het houtwerk en helpt de weigerende gps weer op gang.

moderne huizen in Fethiye met zonneboilers

vismarkt Fethiye



gulet

30 april vertekken we uit Fethiye. Het is rustig in de baai maar als we bij de uitgang van de baai zijn zien we witte koppen staan. We zetten een dubbel rif in het grootzeil en met de werkfok en half ingerolde kluiver stuiven we naar de overkant. In Skopea baai vinden we beschutting en zoeken een mooi baaitje uit. Skopia baai is een prachtig gebied met vele mooie ankerplekjes onder Göçek, een stadje met grote jachthavens en prima voorzieningen.

Skopia baai

Onze eerste stop is Thomb Bay waar we aan een houten steiger van een restaurantje afmeren en genieten van een goede maaltijd bij een open vuur. De Turken vinden het koud en stoken het vuurtje goed op.

Zephyr aan steiger Thomb Bay

Thomb Bay

restaurant Thomb Bay

Het volgend baaitje is Wall Bay, genoemd naar een stenen muur die vroeger diende als verdediging tegen vijanden. We meren af achter ons anker met een lijn naar de rotsen. Om de bomen te beschermen zijn er op veel plaatsen bolders gemaakt, waaraan jachten mogen afmeren.  We hebben de baai voor ons zelf en  maken een mooie wandeling naar Ruïne Bay, waar oude resten zijn van een nederzetting en een badhuis bij een voormalige warmwaterbron. Volgens de legende kwam Cleopatra hier enkele malen per jaar een bad nemen. Na de wandeling nemen we een biertje bij een restaurant waar ze net de vangst aan het schoonmaken zijn.

de muur van Wall Bay

afgemeerd achter anker met lijn naar de kant in Wall Bay

daat ligt ie dan, baaitje helemaal voor ons alleen

uitzicht vanaf de boot

panorama tijdens wandeling naar Ruïne Bay

Ruïne Bay 

vis schoonmaken

Na het prachtige Wall Bay steken we over naar Kapi Creek. Na de rust van Wall Bay belanden we in een druk baaitje met veel motorboten. We maken er een mooie wandeling en eten ´s-avonds bij het restaurant. De restaurantjes proberen op alle mogelijke manieren wat te verdienen aan de bootjes, zo kun je ook je haar laten knippen of zelfs een oliemassage nemen.

wie durft?

schapen tijdens wandeling

hier woont iemand

mooi uitzicht tijdens wandeling

vissertje

3 mei varen we naar Göçek om boodschappen te doen. Thuis pak je even de fiets of auto, hier kost het wat meer moeite. Om kwart voor elf vertekken we uit Kapi Creek, het is een kleine twee uur varen naar Göçek en ankeren daar voor het kiezelstrand. Met de bijboot roeien we naar de kant. Göçek heeft goede voorzieningen en we laden onze tassen en rugzakken vol en roeien weer terug. Daarna varen we naar een volgend ankerbaaitje alwaar we om kwart voor zes afmeren.

Onderweg passeren we het motorjacht Dilbar. Het is 110 meter lang en is van een rijke Rus die zijn geld verdient in de mijnbouw. Aan dek staat een helikopter om de baas op te halen. Ook zin in zo´n bootje? Nog even doorsparen, dit speeltje kost 263 miljoen dollar.

Dilbar