Evia – Poros

Parallel aan de kust van het vasteland van Griekenland ligt het eiland Evia. Het eiland is 175 kilometer lang en het vaarwater tussen het eiland en de kust, de golf van Evia, is een beschut vaargebied omringd door hoge kusten. Er varen hier weinig jachten en in de plaatsen langs de kust is het heerlijk  rustig met voornamelijk Griekse vakantiegangers. Onze eerste stop is Platania waar we achter een piertje ankeren. Aan het piertje liggen vissers die ´s-nachts vissen, ze leggen drijvers met felle lampen in zee waar de vissen op af komen. Om half 8 ´s ochtends trekt de wind aan, het is bewolkt. We ontbijten buiten onder de buiskap en horen in de verte onweer al snel gevolgd door wat flitsen. Een klap en flits is ineens superdichtbij, we schrikken ons rot, daarna gaat het regenen wat bijna de hele ochtend aanhoudt. De boot wordt zo weer lekker schoongespoeld met zoet water. In Platania ontmoeten we een Nederlands stel, die met een camper door Griekenland trekken. Wellicht een idee om na het zeilen eens te proberen.

In de haven van Orei liggen we achteruit afgemeerd naar de kade en het is maar een paar passen naar het strand. De Grieken zwemmen hier met hoedjes op, hangen wat in het water en kletsen maar door. ´s-Avonds is het druk langs de haven en loopt de jeugd en familie de pantoffelparade. In Orei kunnen we de lekkende waterpomp van onze dieselmotor laten repareren, na een dag heeft Dimitros de as vervangen voor een vriendelijk prijsje. In Nederland zouden we een een stuk duurder uit zijn geweest. In het piepkleine haventje van Limni vinden we langs de kade in de haveningang nog net een plekje. Limni is een gezellig badplaatsje dat met name ´s-avonds helemaal tot leven komt.

Het eiland Evia en het vasteland is enkel bij de stad Khalkis verbonden met een tweetal bruggen. Een brug is hoog genoeg maar de brug in het centrum van de stad moet geopend worden. Dit gebeurt maar één keer per dag als er weining verkeer is. Om twee uur ´s-nachts gaat de brug open en gaan we met nog wat andere jachten door de brug, in de brugopening staat een sterke stroming en het is opletten om vrij van de andere schepen te blijven.

De haven van Voufalo ligt achter een landtong, het plaatsje bestaat maar uit een paar huisjes, een paar restaurantjes en een klein hotel. De dichtsbijzijnde supermarkt is 10 kilometer rijden, maar als we ´s-ochtends naar de kant gaan komen er een paar ventwagens langs en kunnen we vers brood en groente kopen.

Voufalo

Voufalo

Na de  golf van Evia zetten we koers naar het eiland Kea, onderweg passeren we een drukke scheepvaartroute naar Athene. Kea is een kaal eiland. Met de bus gaan we naar de hoog gelegen Chora Loulis. Belangrijkste bezienswaardigheid is de Leeuw van Kea, een beeld van 6 meter lang dat in de 6^de eeuw is uitgehouwen uit de rotsen. Het stadje is typisch voor de Cycladen, met smalle, soms overdekte, steegjes en trapstraatjes, alleen zijn de huizen hier voorzien van dakpannen.

de leeuw van Kea

In de haven zien we nog een bekende Koopmans liggen, de Orca. Met dit schip heeft  Eelco Kazemier solo de wereld rond gezeild, het 40 jaar oude schip is nu eigendom van een Sloveen en ziet er nog goed uit.

Na Kea steken we over naar het vasteland van Griekenland naar de baai Saunion. De tempel van Poseidon staat hier boven op de kaap en is ´s-avonds mooi verlicht. In de baai ligt nog een opmerkelijk schip dat met zonnepanelen wordt aangedreven. Het lijkt wel een ruimteschip uit de serie Star Trek.

tempel van Poseidon

Starship Enterprise  uit Star Trek?

30 Juli arriveren we bij het eiland Poros waar we afgesproken hebben met Peter en Yvonne van de Ilja.

In Portugal zagen we ze voor het laatst en we hebben heel wat bij te kletsen

. .

Limnos - Sporaden

1 juli is de wind gekalmeerd en verlaten we Moundrou. We varen naar de hoofdstad Mirini aan de westkant van het eiland Limnos. We ankeren in de haven voor het strand, een prima plek dicht bij de stad en alle voorzieningen. ´s Ochtends gaan we op pad om het kasteel te beklimmen dat hoog boven de haven uittorent. We beklimmen de trappen en als we goed en wel het verlaten terrein opwandelen springt er opeens een hertje voor ons langs. Het gaat zo snel en het is zo dichtbij dat we geen foto hebben kunnen maken. We lopen op dit uitgestrekte terrein van het kasteel helemaal alleen en genieten van het fantastische uitzicht. We gaan in Mirini ook nog even flink boodschappen doen in de goed gesorteerde supermarkt. Hij is lekker dichtbij en we kunnen alles in de bijboot laden wat een hoop gesjouw scheelt.

Na twee dagen vertrekken we vroeg voor een lange tocht naar de Sporaden. Er is een mooie wind voorspeld maar helaas blijft deze uit en na een uurtje of drie zeilen moet de motor het meeste werk doen. Onderweg krijgen we nog bezoek van 6 dolfijnen, daar wordt je altijd vrolijk van. 

 Na 60 mijl ankeren we in de baai aan de noordkant van het eiland Kira Panayia. De baai Planitis is slechts via een smalle toegang, 82 meter breed, te bereiken en is goed beschut voor de wind. Inmiddels hebben we op de marifoon gehoord dat er windkracht 7 voorspeld is. Er zijn geen voorzieningen en we hebben geen telefoonbereik. Kira Panayia en de omliggende eilanden zijn een beschermd natuurgebied waar de bedreigde monniksrob voorkomt en veel zeldzame vogelsoorten. Wij zien alleen maar geiten en meeuwen. De volgende ochtend worden we al vroeg wakker van de aanwakkerende wind. De voorspelde windkracht 7 komt er toch aan zodat we nog een dagje hier blijven liggen.

Als we de volgende ochtend vertrekken staan er flinke golven voor de smalle ingang, maar we kunnen al snel het voorzeil uitrollen zodat we rustig richting Alonissos kunnen zeilen. We komen een hele flottieljevloot tegen, het is hier merkbaar drukker dan aan de overkant van de Egeïsche zee. 

We meren af aan de kade in de haven van Patitiri. In de haven is het ondiep en de golven van de veerboten weerkaatsen tegen de betonnen kade waardoor je hier erg onrustig ligt. Het stadje is leuk dus dat maakt een hoop goed. Gordon en Ann van de Sarah Grace liggen hier ook en we gaan samen uit eten bij een Griekse taverna waar live muziek gespeeld wordt. De oude hoofdstad van het eiland dat boven op de berg is gelegen is na een aardbeving in 1965 verlaten en men is zich aan de haven gaan vestigen. Inmiddels is de oude bovenstad gerestaureerd en weer bewoond en hebben met name kunstenaars er zich gevestigd. We gaan met de bus naar de bovenstad waar we een mooi uitzicht hebben en dwalen door de nauwe straatjes. Het bovenste deel van de stad is niet per auto toegankelijk en met een ezel worden de zware spullen vervoerd, van grote zakken houtskool tot kratjes bier. De terugweg naar beneden doen we lopend, een mooie wandeling over een verhard ezelspad.

Het volgende eiland wat we aandoen is Skopelos. Na de drukke kade in Patitiri gaan we ankeren in een prachtige groene baai, Órmos Panormou. Het is een compleet beschutte baai maar smal zodat we nog een lijn uitbrengen naar de rotsen. We maken een rondje Skopelos. We doen Loutraki aan, waar we weer water kunnen tanken en de halve finale kijken van het WK. Daarna de hoofdplaats Skopelos, wat tegen een heuvel omhoog gebouwd is. Een leuk stadje met opeengepakte witte huisjes en hele nauwe straatjes. De vele ferry´s varen af en aan maar hier hebben we er geen last van.

We steken over naar Skiathos en ankeren voor het strand, maar eind van de middag wordt deze ankerplek te hobbelig en wijken we uit naar de haven van Skiathos. Het ligt hier vol met rondvaartboten en huurboten. Er is geen plaats voor bezoekende jachten dus ankeren we net buiten de haven, naast de aanvliegroute van het vliegveld. Skiathos is een populaire badplaats met een bruisend uitgaansleven, de pech is dat we geankerd liggen voor de bars en disco´s zo blijkt later, wat een takkeherrie. ´s Ochtends gaan we nog even de stad verkennen met de bijboot en laten Skiathos voor wat het is en varen richting het vasteland van Griekenland.