Zondag 10 augustus verlaten we de haven van Itéa, verder de
baai van Corinthe uit. Voor het vasteland liggen een paar eilandjes waaronder
het eiland Trizonia. Op dit kleine eilandje, zo groot als Ameland is een grote
jachthaven aangelegd die populair is bij cruisers. Ook deze haven is nooit
afgemaakt, geen water en electra. Wij vinden nog net een plekje aan de kade.
Midden in de haven ligt een tweemaster die gezonken is, het wrak ligt er al
enige jaren.
De volgende haven is Náfpaktos, het is maar de vraag of hier
ruimte is voor ons schip. Het haventje heeft slechts een doorsnee van 50 meter,
maar we zijn vroeg en vinden nog een plekje in de ommuurde Middeleeuwse haven
onder het Venetiaanse fort.
In de haven is geen zuchtje wind en de temperatuur loopt op
naar 41 graden, we vluchten naar het plein onder een oude plantaan voor wat
schaduw en een ijskoffie. Daarna gaan we naar het strand en zoeken verkoeling
in de zee. Náfpaktos is een druk stadje en badplaats met voornamelijk Griekse
toeristen, rond de haven zijn veel bars dus ´s nachts moeten de oordoppen in om
te kunnen slapen.
Vanaf de haven van Náfpaktos zien we de hoge Rio Antirio brug
al liggen. Het is de langste hangbrug van de wereld, 2252 meter lang, vier
pilaren en een hoogte van 25 tot 45 meter. Wij kunnen er met gemak onderdoor. 5
mijl voor de brug moeten we ons melden via de marifoon en 1 mijl tevoren nog
een keer, waarna we toestemming krijgen door een van de drie navigatiekanalen
onder de brug door te varen.
Eenmaal door de brug zijn we in de golf van Patras, de grote
stad Patras laten we links liggen en varen richting Mesolonghi. Mesolinghi is
bereikbaar via een lang smal kanaal dat door zoutmoerassen loopt. Eenmaal in het kanaal komt de hete landwind je
al tegemoet. Er staan hier oude visserswoningen die op palen zijn gebouwd, de
meeste van die woningen doen nu dienst als vakantiewoningen. Het geheel ziet er
wat rommelig uit. In de haven van
Mesolonghi zwemmen twee grote schildpadden. We zoeken verkoeling in het water,
maar het groene water is vies warm.
Na twee dagen Mesolonghi gaan we verder langs de uitgebreide
zoutmoerassen op weg naar het eiland Petalias, waar een goed beschutte
ankerplek is. Onderweg ligt de zee zo glad als een spiegel.
We hebben afgesproken met de bemanning van Que Sera op het
eiland Kalamos. Rik en Aleid wachten ons op en pakken onze meerlijnen aan.
Ze willen wat foto´s en filmpjes van hun schip. Onderweg
naar Port Atheni op het eiland Meganisi maken we een fotoreportage over en
weer.
Op Meganisi maken we een leuke wandeling naar Vathi en
Katomeri. We varen samen nog naar het haventje van Spartakhori waarna we
afscheid van elkaar nemen. Wij blijven nog even op Meganisi met haar mooie
ankerbaaien.
