Nisyros – Finike

Maandag 7 oktober verlaten we de haven van Palon op weg naar het eiland Symi. We doen eerst de baai van Panormitis aan. Aan de oever van de baai staat een mooi klooster en de oevers zijn begroeid met pijnbomen. Het is er stil met uitzondering van het slaan van de klokkentoren van het klooster.

 

 

 

 

De volgende ochtend gaan we naar Pethi-baai op Symi waar we afgesproken hebben met onze vrienden Han en Carla van de Esperanza. Ze hebben de wereld rondgezeild en het is al drie jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Het is erg leuk om elkaar hier tegen te komen en we hebben een gezellige avond bij hun aan boord.

 

 

 

 

Vanaf Pethi-baai is het een half uur lopen naar Symi-stad. Wat opvalt zijn de kleurrijke herenhuizen met smeedijzeren hekwerken en balkons. Weer heel anders dan de Cycladen. Typisch aan de huizen zijn de driehoekige gevels met de ronde raampjes erin.  Er zijn ook diverse werfjes waar nog steeds houten schepen gebouwd worden. Symi is een van de laatste eilanden die we aandoen alvorens we naar Turkije varen, dus vullen we hier de voorraden bier en wijn aan want dat schijnt in Turkije veel duurder te zijn. Alles wordt gratis bezorgd in de baai waar we voor anker liggen en met de bijboot brengt Wim alles aan boord.

 

 

 

We nemen voorlopig weer even afscheid van Han en Carla, we zien ze later wel weer, en varen naar Rhodos. De haven van Rhodos schijnt erg druk te zijn en we hebben de tip gekregen een reservering te maken via een agent. Tien minuten voor aankomst moeten we even bellen en we worden heel vriendelijk opgevangen door het personeel van de agent. We krijgen een mooi plekje in de haven met een mooringlijn. Als je hier geen reservering hebt wordt je weggestuurd en er is geen alternatieve haven in de buurt. Bij de ingang van de Mandrakihaven staan zuilen met de beroemde hinde en bok, een groot middeleeuws fort met een vuurtoren erop en op de pier staan drie oude windmolens.

 

 

Het is een feest van herkenning want we zijn hier vele jaren geleden al eerder geweest. We bezoeken de ommuurde oude binnenstad en het kasteel waar mooie mozaïekvloeren te zien zijn.

 

 

 

Na een paar dagen de toerist uithangen in de drukke stad Rhodos maken we ons klaar voor een lange tocht naar het eilandje Kastellorizo. Het is ruim 70 mijl varen en doordat de dagen al korter zijn geworden redden we dat niet bij daglicht. We willen niet in het donker aankomen en aldus vertrekken we om twee uur ´s-middags met als plan de volgende ochtend vroeg bij daglicht de haven van Kastellorizo aan te lopen. Alles verloopt volgens plan en we hebben een mooie rustige zeiltocht langs de Turkse kust onder een heldere sterrenhemel. Jacqueline ziet tijdens haar wacht een vallende ster en mag een wens doen. Om acht uur ´s-ochtends meren we af aan de kade van de haven. We liggen nog maar net vast of de restauranthouder, die zijn terras aan de kade heeft, wil dat we  weggaan. Een hele discussie dat we in zijn uitzicht liggen en dat hij de tafeltjes daar neer gaat zetten  etc. We zijn moe en zeggen dat we gaan slapen. Het is overigens dé plek om aan te meren en we zijn niet de enige die daar liggen. Later draait hij bij, ook hij is moe na een lang seizoen, maar voor ons heeft hij afgedaan, we nemen een ander terras voor de lunch. Kastellorizzo is het laatste Griekse eiland van dit seizoen dus moeten we uitklaren. Met onze paspoorten, bemanningslijst en scheepspapieren gaan we langs de douane en havenpolitie. Het uitklaren verloopt vlot en vele stempels rijker mogen we Griekenland verlaten.

 

 

 

 

We zijn nu in Finike (Turkije) waar we de komende winter onze ligplaats hebben.

 

 

 

 

Leros - Nisyros

20 September komen we aan in Lakki Marina op het eiland Leros. Port Lakki is een voormalige Italiaanse marinebasis. Rondom de haven staan grote art deco gebouwen, en de stad is ruim opgezet met brede straten en veel groen. De baai van Lakki is goed beschut voor de Meltemi, een harde noordwesten wind, die verwacht wordt. We liggen er achter een beboste heuvel zodat de wind over ons heen waait. De haven ligt vol met schepen die hier beschutting zoeken.

Lakki Marina

Na vier dagen zeilen we met  een noordwesten wind van 4 tot 5 beaufort enkel op de kluiver naar Kos en meren af in de oude haven. Bij de haveningang staat een groot oud fort en in de haven liggen veel rondvaartboten die de omliggende eilanden en Bodrum in Turkije aandoen. We liggen met het achterschip afgemeerd aan de kade en de vele toeristen lopen langs onze boot. Er zijn hier veel Nederlanders en regelmatig krijgen we vragen hoe lang we onderweg zijn. Dat hier veel Nederlanders komen is ook te merken aan de horeca in de stad, er is zelfs een Nederlands cafe waar je frikandellen en broodjes kroket kunt eten. Als we door de stad struinen zien we veel opgravingen, maar ook een moskee en Italiaanse bouwstijlen. Er zijn leuke smalle straatjes met de gebruikelijke souvenir winkeltjes en leuke pleinen. Kos stad is ook bekend om Hippocrates, de stamvader van de geneeskunst, die hier 400 jr. voor Christus gewoond heeft en er staat een boom waarvan gezegd wordt dat hij onder die boom les heeft gegeven. Ook nu nog moet elke arts de eed van Hippocrates afleggen. Wat verder opvalt is dat er fietspaden in de stad zijn aangelegd, levensgevaarlijk bij het oversteken. Het is leuk om deze stad aan te doen, maar het is erg druk en  gericht op het massatoerisme.

haven Kos

kasteel Kos



Kos

Zaterdag 28 september verlaten we Kos en zeilen naar het eiland Nisyros. Het eiland Nisyros is een oude vulkaan. We gaan met een auto op pad om het eiland te bekijken. Onderweg hebben we een fantastisch uitzicht op krater. We dalen af  in de krater en wandelen over de bodem. Overal komt stoom uit en we horen het water koken en  ruiken een scherpe zwavellucht. In de bodem zitten ook flinke gaten en scheuren waar je niet te dichtbij moet gaan staan.

 

 

We rijden verder naar het dorpje Nikia, een pittoresk plaatsje met een mooi kerkje en waar we ook weer een prachtig uitzicht hebben op de krater.

 

 

omdat ze zo schattig zijn



De volgende stop is de hoofdplaats Mandraki, waar alle rondvaartboten aankomen. Boven op een indrukwekkende rots staat een 16^e eeuws klooster. In zee liggen zwarte rotsen en er is een mooi pad gemaakt naar een strand met zwarte kiezelstenen genaamd Chochlaki.

 

 

 

Als ´s avonds Jacqueline de foto´s van de camera op de laptop wil zetten worden per ongeluk alle 150 foto´s van de SD kaart gewist. Wat nu ...... even op internet zoeken biedt uitkomst en door het downloaden van een speciaal programma worden alle foto´s weer hersteld en teruggezet. Pffff..... wat een opluchting.

We liggen in de havenplaats Palon en blijven hier ruim een week liggen. Eerst komt er een depressie over met onweer en regen en daarna een aantal dagen Meltemi, een harde noordwesten wind. We liggen hier samen met de Alacrity en Oceana een Zweedse en Noorse boot. We kennen hen van onze winter in Marina di Ragusa en ook zij zijn onderweg naar Finike. Ze leren ons het kaartspel Liverpool en er wordt wat afgelachen als zij Nederlandse en wij Zweedse of Noorse woorden proberen te zeggen, maar met Engels kunnen we ons allemaal redden.

haven Nisyros

 

 

potje kaarten

 

In de haven komen veel huurboten, die weer op tijd terug moeten zijn in Rhodos of Kos. Het aankomen en vertrekken van de huurboten is altijd weer een heel circus en het gaat niet altijd goed. Zo zien we op een ochtend een huurboot die niet ver van de haven gestrand is op de rotsen. De bemanning is veilig, maar de boot is vermoedelijk total loss.

 

 

 

Door de harde noorden wind is het opeens veel kouder geworden. We hebben nu een trui en jas nodig en ook ´s nachts moet er een deken bij. Hopelijk komt de temperatuur weer wat hoger uit als de wind gaat liggen.

Er is op het eiland ook een natuurlijke sauna, die hebben we gemist toen we met de auto rondreden. Nu we hier al een week zijn gaan we vandaag met een scooter het eiland onveilig maken. De sauna is een kleine ruimte in een rotswand waar je het ongeveer 2 seconden vol kan houden. Er komt hete stoom uit de wanden, heel bizar. We zitten dus op een kokende vulkaan.

 

 

De laatste avond eten we in het familierestaurant Aphrodite, waar we inmiddels kind aan huis zijn. We hebben een gezellige avond in een authentieke Griekse sfeer. Morgen, maandag 7 oktober, hopen we weer verder te kunnen richting Symi.

 

 

Cycladen

Dinsdag 10 september, we vertrekken vroeg in de ochtend vanuit Poros voor de 45 mijl richting de Cycladen. Na alle ankerperikelen bij andere boten komt ons anker gelukkig zonder problemen omhoog. De Thala vertrekt gelijk met ons. Er is te weinig wind om te zeilen dus tuffen we op de motor naar het eiland Kithnos. Onderweg vermaken we ons met lezen en puzzelen. We zijn blij met onze electrische stuurautomaat zodat we niet steeds moeten sturen.



Thala haalt ons in




watersport en denksport gaan samen


Een paar mijl voor het eiland Kithnos passeren we een grote groep dolfijnen die in de boeggolf komen spelen, het is altijd weer een feest om ze op bezoek te krijgen.

 

 

 

 

 We ankeren in Ormos Fikiadha, een mooie baai achter een eilandje dat verbonden is door een smalle zandstrook met het eiland Kithnos. Het water is kristalhelder en we nemen een verkoelende duik in het water. Op het strand wordt een muziekinstallatie opgebouwd en we krijgen vast een voorproefje van de te produceren decibellen. Omdat we geen zin hebben in een rumoerige nacht vertrekken we even later naar het rustige havenstadje Mérikha. Thala blijft liggen en later horen we dat er een bruiloft was en harde muziek tot diep in de nacht.

 

 

 

 

Het volgende eiland is Sérifos, aan de kade van Livádhi hebben we een goede ligplaats en ontmoeten Awake en Epissure die ook vanuit Marina di Ragusa onderweg zijn naar Turkije. Samen met Melanie en Carl van de Thala huren we een auto om het eiland te verkennen. In deze tijd van het jaar is het eiland dor en kaal. De Chora (hoofdplaats) met de witte huisjes en kerkjes steekt fel af tegen de donkere bergen. Het toeristenseizoen loopt al ten einde en de stranden zijn stil. Onderweg passeren we een ommuurd klooster waar we even rondkijken. Een monnik wenkt ons, hij pakt de sleutels van de kerk en nodigt ons uit binnen een kijkje te nemen en hij biedt ons wat gesuikerd snoep aan.

 

 

 

Met een mooi windje zeilen we naar Sifnos en ankeren in Ormos Vathi. Thala maakt onderweg een paar foto´s van ons.

 

 

 

Er wordt onweer met veel wind uit het zuidwesten voorspelt en we zoeken een veilige haven. In de haven van Anti Paros liggen we prima. Er is weinig ruimte en het is ondiep in de haven, maar we zijn het enige jacht. In de haven van Anti Paros leggen de veerboten aan afkomstig van het eiland Paros.  Het stadje heeft een oude ommuurde vesting en een gezellige hoofdstraat en natuurlijk staat ook hier weer een typisch Grieks kerkje.

Het slechte weer waait grotendeels om Anti Paros heen en beperkt zich tot een klein buitje en een paar windvlagen. Het is de eerste regen sinds begin juni maar het  is niet genoeg om het zout van ons schip te spoelen.

 

 

 

 

 

Nadat de lucht weer geklaard is varen we naar de kleine Cycladen. Tussen de eilanden ontmoeten we twee marineschepen. In het haventje van Skinousa liggen al diverse schepen, het oogt niet aantrekkelijk en er loopt een beetje deining naar binnen, zodoende steken we over naar het eiland Iráklia en ankeren in de baai van Livadhi waar we rustig liggen. Ook hier zien we weer bekenden uit Marina di Ragusa, de Rio Luna. Wim zwemt er heen, drinkt een drankje aan boord, ze hebben geen zwemtrap dus hop plonst weer in het lauwe water en zwemt weer terug. Weer eens een andere manier om bij de buren op bezoek te gaan.

 

 

 

Onze volgende bestemming is Amorgos. Eerst zeilen we met een stevige wind alleen met de kluiver maar dichter bij het eiland zakt de wind in en liggen we te rollen op de golven. Het laatste stukje gaat de motor aan en varen we naar de baai van Kalotaritissa voor een lunchstop. In de naastgelegen inham ligt het wrak van de coaster Olympia die gebruikt is in de film Big Blue.

 

 

 

In de namiddag komen we aan in de haven van Kátapola, de kade ligt al aardig vol maar een behulpzame Nederlander schuift een beetje op zodat we er nog mooi tussen kunnen liggen. De andere ochtend moeten we ankerop omdat onze ketting over de ketting van het Franse jacht naast ons ligt. Hij heeft zijn anker schuin weg gelegd en bij het anker op gaan zit hun anker achter andere ankers. Nadat ook deze zijn vertrokken komen ze eindelijk weg. We ankeren opnieuw en daarna verkennen we het eiland met een auto. Het eiland is ruig en bergachtig en op het oostelijk deel lopen veel geiten. Het uitzicht is prachtig. De grote bezienswaardigheid van het eiland is het spierwitte Byzantijnse klooster Panaghia Chozoviotissa dat tegen de rotsen is gebouwd. Het dateert van 1088. Het hangt als het ware aan de steile rotswand op 300 meter hoogte. We bezoeken het klooster dat bereikbaar is na een stevige klim. Je moet wel bedekte kleding dragen en Jacqueline mag er met haar driekwartbroek niet in. De dames horen namelijk een lange rok of jurk te dragen. Ze hebben wat oude kleding hangen die oplossing biedt voor dit probleem. Het klooster is binnen erg klein, je hebt er een prachtig uitzicht over zee en we krijgen zowaar een drankje aangeboden van de monniken.

 

 

 

Amorgos is het laatste en meest oostelijke eiland van de Cycladen, we hebben ze niet allemaal gezien. In deze tijd van het jaar zijn ze kaal en dor, maar ze hebben ieder hun eigen karakter en er zijn volop mooie ankerplekken en haventjes. De Cycladen zijn berucht om de Meltemi, een krachtige  noordenwind die in de zomermaanden overheerst. Wij hadden helaas weinig of geen wind en moesten veel op de motor varen. Typerend voor de Cycladen zijn de witte huizen met blauwe luiken, de prachtige bougainville, witte kerken met blauwe koepel en de trapstraatjes. Wellicht kunnen we volgend seizoen nog een paar eilanden aandoen.

Onze volgende bestemming is Leros, een van de twaalf Dodecanesos eilanden.