21 April gaan we ankerop en verlaten de baai van Üçagiz. Na
een volle week wordt het tijd om weer eens verder te gaan. Maar voordat we
Kekova Roads verlaten ankeren we eerst nog in het baaitje Pölemos Bükü. Aan het
einde van de baai is een eenvoudig restaurant en er loopt een mooi wandelpad
naar de antieke stad Aperlai. Na de wandeling lunchen we in het restaurant,
waar we die dag de enige klant zijn. Het houtvuur wordt opgestookt en we
krijgen een verse salade uit eigen tuin, een heerlijke baracuda en frietjes.
 |
| Zephyr in Pölemos Bükü |
 |
| wandeling naar Aperlai |
 |
| Yörük Ramazan restaurant |
 |
| deze baracuda gaan we opeten |
22 april varen we naar Kas en meren af in het kleine
haventje. De plaatselijke restauranthouder Ismaïl neemt de taken van de havenmeester waar en
wijst ons een plekje aan. We hebben geluk en krijgen de enige mooringlijn die
er is zodat we ons anker niet hoeven te gebruiken. Gelukkig maar want op de
bodem zien we een wirwar van kettingen en ankers. ´s-Ochtends horen we een plof
in de kuip, we gaan op onderzoek uit en vinden een vers brood met als afzender
het restaurant aan de haven. Dat is nog eens service! En het charmeoffensief van Smily´s restaurant
werkt, we nemen er een lunch en bezichtigen een oude kelder van 3000 jaar oud onder
het restaurant. Kas is een gezellig en levendig plaatsje, maar vandaag is het
extra gezellig en druk omdat het Childrens day is. Childrens day is een
nationale feestdag en er is muziek en folkloristische dansoptredens. Wat verder
opvalt zijn de houten balkonnetjes in de smalle straatjes van het dorp. Ook
hier weer een sarcofaag en er is een klein
oud theater.
 |
| 3000 jaren oude kelder |
 |
| brood bezorgd tot in de kuip |
 |
| Childrens day |
 |
| Childrens day |
 |
| balkonnetjes Kas |
 |
| sarcofaag Kas |
 |
| theater Kas |
Na twee dagen trekken we verder naar Kalkan. In de oude
haven vinden we een plekje. In de haven is men druk met het te water laten van
de houten rondvaartboten. Het toeristenseizoen moet hier nog beginnen en
iedereen is druk met de voorbereidingen. Kalkan
was vroeger een Griekse stad, dat is onder meer te zien aan de moskee,
duidelijk een Griekse kerk waar later een minaret op is geplaatst.
 |
| Griekse kerk omgebouwd tot moskee |
27 April verlaten we Kalkan en met een gunstige wind zeilen
we naar de baai van Fethiye. Na een mooie zeiltocht van 43 mijl laten we vlak
bij de jachthaven het anker vallen. De baai van Fethiye is samen met Göçek een
populair zeilgebied, er varen hier dan ook veel huurboten rond. Fethiye is een
grote redelijk moderne stad, na een aardbeving in 1957 moest de stad weer
geheel opnieuw opgebouwd worden. De oude vismarkt is leuk om te bezoeken en we
doen er de nodige boodschappen. Ook onze gasfles kunnen we hier omwisselen. Aan
de boulevard liggen veel mooie houten schepen die een rondvaart of zeilvakantie
aanbieden. ´s-Nachts is er een onweersbui en valt er veel regen zodat de boot
weer lekker schoongespoeld is. Wim lakt het houtwerk en helpt de weigerende gps
weer op gang.
 |
| moderne huizen in Fethiye met zonneboilers |
 |
| vismarkt Fethiye |
 |
| gulet |
30 april vertekken we uit Fethiye. Het is rustig in de baai
maar als we bij de uitgang van de baai zijn zien we witte koppen staan. We
zetten een dubbel rif in het grootzeil en met de werkfok en half ingerolde kluiver
stuiven we naar de overkant. In Skopea baai vinden we beschutting en zoeken een
mooi baaitje uit. Skopia baai is een prachtig gebied met vele mooie
ankerplekjes onder Göçek, een stadje met grote jachthavens en prima
voorzieningen.
 |
| Skopia baai |
Onze
eerste stop is Thomb Bay waar we aan een houten steiger van een restaurantje
afmeren en genieten van een goede maaltijd bij een open vuur. De Turken vinden
het koud en stoken het vuurtje goed op.
 |
| Zephyr aan steiger Thomb Bay |
 |
| Thomb Bay |
 |
| restaurant Thomb Bay |
Het volgend baaitje is Wall Bay, genoemd naar een stenen
muur die vroeger diende als verdediging tegen vijanden. We meren af achter ons
anker met een lijn naar de rotsen. Om de bomen te beschermen zijn er op veel
plaatsen bolders gemaakt, waaraan jachten mogen afmeren. We hebben de baai voor ons zelf en maken een mooie wandeling naar Ruïne Bay,
waar oude resten zijn van een nederzetting en een badhuis bij een voormalige
warmwaterbron. Volgens de legende kwam Cleopatra hier enkele malen per jaar een
bad nemen. Na de wandeling nemen we een biertje bij een restaurant waar ze net
de vangst aan het schoonmaken zijn.
 |
| de muur van Wall Bay |
 |
| afgemeerd achter anker met lijn naar de kant in Wall Bay |
 |
| daat ligt ie dan, baaitje helemaal voor ons alleen |
 |
| uitzicht vanaf de boot |
 |
| panorama tijdens wandeling naar Ruïne Bay |
 |
| Ruïne Bay |
 |
| vis schoonmaken |
Na het prachtige Wall Bay steken we over naar Kapi Creek. Na
de rust van Wall Bay belanden we in een druk baaitje met veel motorboten. We
maken er een mooie wandeling en eten ´s-avonds bij het restaurant. De
restaurantjes proberen op alle mogelijke manieren wat te verdienen aan de
bootjes, zo kun je ook je haar laten knippen of zelfs een oliemassage nemen.
 |
| wie durft? |
 |
| schapen tijdens wandeling |
 |
| hier woont iemand |
 |
| mooi uitzicht tijdens wandeling |
 |
| vissertje |
3 mei varen we naar Göçek om boodschappen te doen. Thuis pak
je even de fiets of auto, hier kost het wat meer moeite. Om kwart voor elf
vertekken we uit Kapi Creek, het is een kleine twee uur varen naar Göçek en
ankeren daar voor het kiezelstrand. Met de bijboot roeien we naar de kant.
Göçek heeft goede voorzieningen en we laden onze tassen en rugzakken vol en
roeien weer terug. Daarna varen we naar een volgend ankerbaaitje alwaar we om
kwart voor zes afmeren.
Onderweg passeren we het motorjacht Dilbar. Het is 110 meter
lang en is van een rijke Rus die zijn geld verdient in de mijnbouw. Aan dek
staat een helikopter om de baas op te halen. Ook zin in zo´n bootje? Nog even
doorsparen, dit speeltje kost 263 miljoen dollar.
 |
| Dilbar |
