Koper – Lemmer

Onze eindbestemming is Koper, de havenstad van Slovenië. Deze haven is een populaire bestemming voor jachttransporten van en naar de Middellandse zee. Donderdag 28 juni wordt de mast en radarpaal verwijderd en gaat het schip en de mast op de vrachtwagen. Een hele operatie waar we erg tegen op hebben gekeken maar alles verliep gesmeerd. Donderdagavond vertrekt de vrachtwagen en wij vliegen de andere dag naar huis. Maandagochtend staat de truck van transportbedrijf van de Wetering al weer in Lemmer en gaat het schip weer te water.

Na 8 jaar is ons avontuur voorbij, wij hebben ervan genoten.

Kroatië

4 juni, in Cavtat klaren we in voor Kroatië, kopen een cruising permit en betalen voor een maand toeristenbelasting. Het is druk aan de douanesteiger en moeten met het anker uit achteruit naar de wal afmeren tussen de superjachten. Na aan uurtje hebben we alle instanties afgehandeld en ankeren in een baai aan de andere kant van het schiereiland. De andere ochtend roeien we naar de wal waar we nog wat Kuna’s pinnen en boodschappen doen, het omrekenen naar euro’s is wel even wennen.

Het is zuidwestenwind en we rollen de fok uit op weg naar Dubrovnik. Al gauw nemen de golven toe die weerkaatsen op de steile kust en wordt het een onaangename tocht. We slingeren als een gek heen en weer. Als we eenmaal voorbij Dubrovnik zijn en achter de Elaphiti eilanden zijn wordt het rustiger. In het baaitje van Otok Kolocep vinden we een rustig ankerplekje. Het is een klein en rustig eilandje, de ferry legt er een paar keer per dag aan.

De andere ochtend maken we een wandeling over het eiland, kopen vers brood en varen naar Otok Sipan. Na een smalle doorvaart draaien we de diepe beschutte baai in. Het is een mooi rustig plaatsje waar je prima kunt ankeren en de pizza smaakt prima. Een groot jacht parkeert zijn schip bijna tegen de muur.

Er wordt onweer en buien met windstoten voorspelt, in de jachthaven van Lumbarda op het eiland Korcula vinden we een veilige ligplaats. Vanuit Lumbarda willen we met de bus naar Korcula stad, de bus komt echter niet opdagen en samen met een Engels stel nemen we een taxi. We struinen wat door de smalle steegjes en mede door de regen valt het stadje wat tegen. Vanaf het water ziet het er stadje er leuker uit.

Onderweg naar Otok Scredo krijgen we 25 knopen wind tegen met wit schuim en koppen op de golven. Een ander zeiljacht kruist ertegenin, maar geeft het na een tijdje op. Wij tuffen gestaag door en vinden een plekje in een van de baaien van het eiland. Het is diep om te ankeren en we vieren alle ketting uit. De volgende stop is het toeristische Hvar, we zijn vroeg en vinden een plekje aan een meerboei in de haven van de oude stad. We brengen met de bijboot een lange lijn uit naar de wal. Het is een erg onrustige plek door de vele tripperbootjes die in en uitvaren en de schepen die aan de meerboei afmeren liggen dicht op elkaar. In de oude stad staan mooie huizen en smalle straatjes met een groot centraal plein.

De andere ochtend gooien we de lijnen los en hijsen de zeilen, met een mooie wind zeilen we naar Rogoznica. Onderweg moeten we gijpen en blijft de genuaschoot steken achter de bijboot, die op dek ligt. Even later raken de schoten verward in elkaar en draaien om de trommel. Na een lange worsteling met klapperende zeilen en lijnen krijgen we de boel weer ontrafelt. Rogoznica ligt op een schiereiland en na het hectische Hvar is het hier heerlijk rustig. De komende dagen wordt er een stevige noordwestenwind voorspelt en zetten we koers naar Sibinic om de Krka rivier op te varen. Onderweg komen we Chris en Sue van de Nimrod tegen die we eerder in Sicilië en Turkije hebben ontmoet. Het cruisers wereldje is klein. Over de Krka rivier liggen een paar boogbruggen en passeren we een paar mooie nauwe doorvaarten. We kunnen doorvaren tot Skadrin en meren af in de ACI-marina. De andere ochtend bezoeken we de prachtige watervallen in het Nationaal park.

Na een ankerstop in Vrulje meren we af in Sibinic en vinden eindelijk het felbegeerde internetkaartje voor de tablet. We liggen aan de stadskade vlakbij de kathedraal.

De volgende ochtend varen we naar het eiland Otok Prvic, waar in de haven meerboeien zijn gelegd. In het dorpje is een herdenkingscentrum voor Faust Vrančić . Faust Vrančić (1616) is een Kroatische uitvinder en in zijn boek nieuwe machines heeft hij een schets gepubliceerd van een parachute. Vrančić testte zijn valscherm door van een toren af te springen, wat hij overleefde.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg en kunnen meteen zeilen, de wind is vlagerig door de Bora en met dubbel rif en de kluiver halen we 7,5 knoop. Na 25 mijl meren we af aan een meerboei op Otok Pasman waar we bij een eenvoudig restaurantje dorade eten. Het volgende eiland wordt Dugi Otok, er is weinig wind en de zee is vlak. We maken een mooie tocht tussen de vele eilanden door. In Brbinj hebben de Kroaten weer een nieuwe manier van aanleggen bedacht, een meerboei met daaraan bevestigd een lijn naar de wal. Het is wel even opletten dat deze lijn niet in je schroef komt of achter de kiel blijft steken, maar verder is dit een prima systeem. Brbinj was wel erg rustig, zeg maar niks te doen, maar het kleine winkeltje dat alleen ’s-ochtends open is had wel vers brood. De volgende dag is het weer een vlagerige wind met uitschieters tot 28 knopen en met dubbel rif en de genua halen we net geen 8 knopen. In Ist vinden we een ankerplek, later blijkt de baai vol te liggen met oude moorings. De volgende ochtend gaat gelukkig het anker zonder problemen weer op.

We houden de vaart erin en zeilen naar Mali Losinj, waar we een paar dagen blijven in verband met de slechte weersvoorspelling. In de stadshaven liggen we prima en zien de wedstrijd Kroatië – Argentinië. Na de overwinning op Argentinië is het feest in de stad.

Ondertussen belt Wim met transportbedrijf van de Wetering, we kunnen mee met een retourvracht en maken een afspraak, dat betekent wel dat we de komende week nog even flink pad moeten afleggen om op tijd in de haven van Koper in Slovenië te zijn. Op weg naar de zuidpunt van Istrië krijgen we nog vlagen tot 24 knopen en ook dit keer doet het dubbel rif en kluiver het prima. Op het open stuk gaan zelfs de zeiljassen en zwemvesten aan. Umag is onze laatste haven in Kroatië, hier eten we nog wat en wisselen onze laatste Kuna’s in voor de vertrouwde euro’s.

Montenegro

29 Mei 6 uur ’s-ochtends gaan we anker op en verlaten het eiland Erikousa op weg naar Montenegro. De zon komt mooi op en de zee is glad. Onder de kust van Albanië schuift een ferry voorbij en af en toe zien we een visser, de zee is verder leeg.

Overdag brengen we de tijd door met eten, drinken en een puzzel, er is weinig wind en in de loop van de dag kunnen we een paar uur zeilen. Een paar keer zien we dolfijnen passeren. De zon gaat mooi onder en in de nacht hebben we het licht van een volle maan. We draaien wachtjes van twee uur op en twee uur af. Onder de ochtend hebben we weer wind en zien een dreigende lucht boven de bergachtige kust van Montenegro.

30 Mei arriveren we in Budva, na 29,5 uur met 161 mijl op het log en meren af aan de douanekade om in te klaren. Montenegro is geen lid van de EU en bezoekende jachten moeten een vaarvergunning kopen. Na drie loketten en 2 uur wachten mogen we eindelijk naar de jachthaven.

De citadel van Budva is mooi gerestaureerd, net buiten de oude stad staan grote hotels en moderne appartementen.

We zijn moe van de lange tocht en blijven hier twee dagen. De voorzieningen van de jachthaven vinden we ver onder de maat gelet op de vorstelijke tarieven, voor de superjachten is dit blijkbaar geen probleem.

We varen de golf van Kotor in, bij de ingang staan oude forten en verder in de baai zien we in de rotsen grotten waar vroeger onderzeeërs in konden afmeren.

De golf van Kotor bestaat uit 3 grote bassins welke met nauwe kanalen zijn verbonden. Met name het laatste bassin is omringd door steile hoge bergen van meer dan 1.000 meter hoog.

De oude vestingstad Kotor ligt aan het uiteinde van de baai en staat in zijn geheel op de werelderfgoedlijst van Unesco. De mooie stad is dan ook erg populair en druk, de andere ochtend liggen er 3 cruiseschepen, met ieder ongeveer 3.000 passagiers.

We dolen wat door de nauwe straatjes en kopen groente en fruit bij de dagelijkse markt aan de rand van de stadsmuren.

Na 1 dag willen we weer verder en varen richting de uitgang van de golf van Kotor naar Herceg Novi. We beklimmen het fort van waar we een mooi uitzicht hebben op de haven. Herceg Novi is een levendige badplaats, het is weekend dus dat betekent slapen met oordoppen in.

4 juni klaren we uit in Zelenika en verlaten Montenegro op weg naar Kroatië. Onze indruk van Montenegro is positief, het land heeft een prachtig berglandschap. De havens zijn echter duur en na Griekenland is dat wel even wennen. Wat we vooral missen zijn de gastvrije, vriendelijke en bescheiden Grieken, de Montenegrijnen komen op ons wat norser over.

Petriti – Erikousa

We ankeren in de baai van Corfu onder het kasteel. Een prima ankerplek vlakbij een trap, vanwaar het maar een klein stuk lopen is naar het centrum en dichtbij een bakker, supermarkt en een paar restaurantjes. Op deze ankerplek ligt veel wier en we zoeken dan ook naar een witte plek in het water waar geen wier groeit en laten daar het anker vallen, varen heel langzaam achteruit en als het anker pakt trekken we met volle kracht achteruit om te testen of het anker goed houdt. Helaas doen veel jachten dit niet. Als er ’s-avonds een onweersbui overtrekt gaat een anker van een onbemand zeiljacht in de buurt krabben en verdaagt tegen een ander zeiljacht. Midden in de bui komt een stel met twee kinderen uit alle macht aan gepeddeld en haalt het anker op. Ze hebben pech want de ankers van beide jachten zitten verstrik in elkaar. Na een tijdje komen ze gelukkig los van elkaar. Vanuit onze ankerplek hebben we een mooi uitzicht op het kasteel, en een oude windmolen.

Bij de trappen waar we met de bijboot aanleggen is een mooie groenzoon met oude bomen, onder deze bomen spelen mannen elke avond petanque en vindt men verkoeling.

De andere dag bezoeken we het centrum van de stad.

We zijn niet het enige jacht in deze baai, er ligt nog een grote jongen iets verderop, niet mooi maar wel groot.

Na 2 dagen Corfu varen we naar Ormos Kalami, een ankerbaai aan de noordoost kant van Corfu. Aan de wal zijn een paar restaurantjes en kleine hotels en op het kiezelstrand staan parasolletjes. De ankerbaai is diep en we ankeren dicht bij het strand, dat scheelt ook weer een stukje roeien naar de kant. Het is een mooie baai en hier zijn stukjes gefilmd voor de James Bond film “for your eyes only” en “the greek tycoon”

Onze laatste stop in Griekenland is het meest noordelijke eilandje Erikousa. We ankeren aan de zuidkant van dit eilandje. Met hulp van subsidie van de EU zijn ze bezig om hier een jachthaven aan te leggen, ons inziens is dit letterlijk geld in het water gooien. Het is een erg klein eilandje en er valt niet veel te beleven. De stroomvoorziening op het eiland wordt opgewekt met een dieselgenerator. We zijn er getuige van dat twee mannen met een pick-up over een hek klimmen en kannetjes diesel vullen uit een grote dieseltank. Even later zien we ze bij de haven en vullen de tanks van hun boot!

Messolongi –Petriti

We zijn weer bij de Ionische eilanden. Voorlopig de laatste keer, we doen nog een paar favoriete plekjes aan.

Eerst maken we een mooie zeiltocht naar Eufymia op het eiland Kefalonia, waar we afscheid nemen van George de dieselman. We waren een goede klant met onze grote dieseltank. Ook de serveerster van het barretje Fiore Amore herkent ons nog van eerdere jaren.

Daarna varen we naar Vathi op het eiland Ithaka, ankeren in de baai en slenteren door de straatjes.

Op het eiland Meganisi meren we af in Port Spiglia waar we nog een keer eten bij het restaurant van Steve en Jerry en 2 wasjes draaien.

Het is voorjaar en alles staat in bloei.

Ook klein Vathi doen we nog een keer aan. We hebben er gratis water en stroom en kunnen het schip schoonspoelen van al het saharazand.

Via het Lefkaskanaal passeren we de pontbrug op weg naar Preveza. Het is hier druk aan de kade omdat de jachthaven wegens bouwwerkzaamheden gesloten is. Als we nog maar net vastliggen komt de ober van het tegenoverliggende restaurant een glas ouzo brengen. Dat valt in de smaak, “jamas” zeggen ze hier in Griekenland.

Vanuit Preveza is het een lange dagtocht naar het eiland Paxos, waar we ankeren in het azuurblauwe water van de baai in Lakka. Dit paradijselijke baaitje moet helaas met velen gedeeld worden, en het is dringen op de ankerplek.

De andere ochtend trekt de wind aan en zijn er onweersbuien met modderregen. Onze nieuwe Zephyr ziet er besmeurd uit. Na de ergste bui gaan we ankerop en varen naar Petriti op het eiland Corfu. Als we de haven naderen lijkt deze vol te liggen. Tegen beter weten in varen we naar binnen en vinden toch nog een plekje aan de kade. Later op de dag begint het flink te waaien en zijn we de rest van de dag druk met fenders, lijnen en het anker. Er is weinig plek in dit haventje waar nog een aantal vissers liggen die ’s-nachts met lampen gaan vissen. We blijven hier nog een dagje. Als onze buurman vertrekt zit zijn anker achter ons anker. Met hulp van een ander en een hulplijn komt zijn anker vrij, waarna wij voor de zekerheid anker op gaan en weer opnieuw aanleggen. Wat dat betreft is het altijd weer feest in Griekenland.

Dit was het weer, groeten uit Petriti (Corfu)