La Coruña - Portosin

Vanuit La Coruña varen we zuidwaarts naar Corme. We ankeren daar tussen een klein strandje waar het gezellig druk is en enkele mosselplatforms (Viveros). Het is zaterdagavond en dan is ankeren bij een strandje niet zonder risico, na elf uur ’s avonds barst de muziek los tot het licht wordt.

ankerplek Corme

In de Ria’s zie je veel drijvende mosselplatforms waar hangcultuurmosselen worden gekweekt. Hele baaien liggen vol met deze platforms en ze zijn vaak onverlicht. De mosselen zijn erg groot, donker van kleur en smaken goed maar hebben iets minder smaak dan de Zeeuwse mosselen.

De volgende stop is Camariñas, een oud vissersplaatsje. Zoals we wel vaker zien is met  Europees subsidiegeld de haven voorzien van een boulevard, verder ziet het dorpje er nog uit zoals vroeger. Het dorpje staat bekend om haar kantklossers.

Het weer is rustig en een goed moment om Cabo Finisterre te ronden. Bij het uitvaren van de Ria komen er vier dolfijnen op ons af en zwemmen een tijdje met ons mee om ons goede reis te wensen. Cabo Finisterre is berucht bij slecht weer en het einddoel van veel Pelgrimgangers. Veel pelgrims die de pelgrimroute naar Santiago de Compostella hebben voltooid gaan nog naar Cabo Finisterre dat in het Latijn einde van de  wereld betekent. We kunnen de kaap heel dichtbij benaderen en zien met de verrekijker de pelgrims bovenop de kaap staan, we ankeren bij het plaatsje Finisterre.



Cabo Finisterre



De volgende ria is Ria de Muros, we ankeren bij Muros en bezoeken het oude stadje met een beschermd stasdsgezicht. We dwalen heerlijk door de smalle nauwe straatjes en als je goed kijkt ontdek je steeds meer winkeltjes. Er is een mooie oude kerk uit de 14^e eeuw en verbouwd in de 16^e eeuw. Dorstig en vermoeid strijken we neer op een terrasje en gaan net als de Spanjaarden om 14.00 uur uitgebreid warm eten.

Verderop in de ria ligt het plaatsje Portosin en omdat we laat aankomen gaan we eerst voor de nacht ankeren. De Ilja ligt in de jachthaven en ziet ons aankomen. We krijgen een welkom sms-je met de internetcode en dat er op de Ilja gratis wijn is. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en gaan met de bijboot richting jachthaven. De volgende ochtend gaan wij ook naar de jachthaven, hier kunnen we het schip goed achterlaten en de volgende dag met de bus naar Santiago de Compostella reizen. Yvonne van de Ilja gaat met ons mee. We hebben geluk want eenmaal aangekomen in de kathedraal begint er een kerkdienst. De kerk stroomt vol met pelgrims en andere toeristen. Hoogtepunt van de kerkdienst is het zwaaiende wierookvat, de zogenaamde botafumeiro. Het twee meter hoge wierookvat dat onder de koepel aan een installatie hangt wordt door zes of meer kerkdienaren in beweging gebracht en zoeft door de ruimte. De wierookgeur verspreidt zich door de kerk, naar men zegt om de zweetlucht van de pelgrims te verdrijven. Het is een indrukwekkende ervaring. Na de kerkdienst bezoeken we de Capilla Mayor, hierin ligt de crypte waarin de relieken bewaard worden van de apostel Jacobus in een grote zilveren schrijn. De Capilla is een gouden pracht en ook de rest van de kerk is erg rijk versierd.

De stad Santiago de Compostella is gezellig met vele nauwe straatjes, pleintjes en oude panden. De pelgrims verzamelen zich op een groot plein voor de kathedraal, het Plaza del Obradoiro en velen laten hun emoties de vrije loop na een lange zware tocht. Ook wij zien het als een mijlpaal Santiago de Compostella al varend bereikt te hebben en laten ons fotograferen. 

Op naar de volgende mijlpaal.

La Coruña

We zijn alweer een week in La Coruña. De jachthaven ligt in het centrum en de stad is heel gezellig. Het is 100 meter lopen naar het grote stadsplein, Plaza de Maria Pita, waar elke avond live muziek is. In het oude gedeelte van de stad zijn gezellige straatjes met veel winkels en terrasjes. Typisch voor deze streek zijn de wit omlijste, beglaasde erkers (miradores). De oude vestingstad, de Casco Viejo, met zijn nauwe straatjes, de 12^e eeuwse Iglesia de Santiago en kleine beschaduwde pleinen is een bezoek waard.

Er liggen hier nog meer Nederlandse schepen. Met Peter en Yvonne van de Ilja gaan we uit eten, we willen de Spaanse Paella proeven. Nou die smaakt prima!

Ook grotere schepen doen La Coruña aan. La Coruña is een belangrijke havenstad. Er komen ook grote cruiseschepen en zij meren direct naast de jachthaven aan.

Met Jacqueline haar teen gaat het al beter. Het valt gelukkig allemaal mee en ze past weer in haar schoenen. In Spanje is het goedkoop winkelen en het is overal Rebaja (= uitverkoop). Jacqueline is op zoek naar leuke sandalen, het aanbod is groot en ze kan niet kiezen.

De Spanjaarden houden wel van een feestje, we gaan op de muziek af en belanden op een feestterrein waar bij de ingang een groot spandoek hangt met “Fiësta de la Serveza” (bierfeest) We wanen ons in Duitsland. Overal grote pullen bier, bratwurst, spare-ribs op een grote bbq en natuurlijk zuurkool. In de grote tent lange tafels en het is er mudjevol. Op het podium een Tiroler band en een groot spandoek “Octoberfeste”  hmm…… en dat in augustus in Spanje?

We aanschouwen even deze gekte en houden het dan voor gezien en gaan naar het grote stadsplein waar ook een optreden is, dat is meer onze smaak.

We zijn in Galicië het land van Astrix en Obelix die de Romeinen verslaan.

Het is moeilijk om los te komen van La Coruña, maar na een week gaan we weer verder naar het zuiden.

Ribadeo – La Coruña

Als we uit Ribadeo vertrekken staat er een swell, een lange oceaandeining. Onderweg neemt de deining toe tot 3 à 4 meter, dat is niet leuk meer. Er is weinig wind dus de motor doet het werk. We stoppen in Viveiro en ankeren bij het strand. De volgende dag gaan we naar de jachthaven en vullen de voorraden aan. Er zijn twee grote supermarkten bij de jachthaven en het  aanbod in de Spaanse supermarkten is ruim. We komen dan ook met volle tassen terug, de kastjes raken vol en moeten nodig gereorganiseerd worden.

De volgende stop is Ria del Barquera, een mooie Ria met mooie stranden en steile oevers die begroeid zijn met eucalyptusbomen. Het is maar 10 mijl varen, eenmaal op weg waait het behoorlijk en we zijn blij dat we geen lang stuk moeten varen. We ankeren bij het kleine vissersplaatsje Vicedo. 

Een blusvliegtuigje doet ’s avonds in de Ria vlak voor onze neus een paar oefenrondjes. Het eerste rondje lijkt het alsof het gaat landen maar er wordt water geschept en bij het volgende rondje weer gelost.

’s-Avonds gaat de wind liggen maar de deining blijft doorlopen en we slapen slecht. De volgende dag gaan we dan ook weer verder naar een volgende Ria. Met een lekkere noordoosten wind zeilen we naar Cedeira, onderweg passeren we de prachtige steile kust van Galicië.

De Ria de Cedeira heeft een smalle aanloop tussen hoge rotsen, eenmaal binnen in de Ria lig je goed beschut bij een uitgestrekt strand. We ankeren hier en blijven twee dagen.

Onderweg naar La Coruña is het rustig zeilweer en Wim gaat vissen met de nieuwe paravaan die we nog in Frankrijk hebben gekocht. Deze paravaan is een stuk kleiner en lichter dan de vorige die we verspeeld zijn, waardoor hij bij te hoge snelheid van de boot regelmatig boven water trekt. Wim maakt net de opmerking dat deze paravaan niet zo goed is en bijna tegelijkertijd…. Ik denk dat ik beet heb! We vangen een flinke makreel waar we met zijn tweetjes een goede maaltijd aan hebben. Dit keer word de makreel verwerkt in een lekker visstoofpotje.

La Coruña is een verzamelplaats voor veel zeilers op weg naar het zuiden, we zien dan ook meerdere Nederlandse schepen en zitten al snel op de borrel bij een ander schip.

Jacqueline gaat op haar blote voeten aan boord  en stoot haar grote teen, de nagel zit  los en de teen bloedt. We krijgen van menig zeiler advies om de nagel er af te (laten) halen, we zien het even aan en leggen er een verbandje om. Jacqueline kan gelukkig nog lachen.

Gijon – Ribadeo

Zaterdagmiddag komen we aan in Gijon. Het is alsof we uit het vliegtuig zijn gestapt, we zijn na 3 dagen varen in een geheel ander land. Gijon is een grote badplaats met een oud historisch centrum dat direct aan de haven grenst. We staan te tollen op onze benen maar we vieren onze aankomst met een wijntje en tapas op een terras. De stad is levendig en de Spanjaarden flaneren over de boulevard. De bouwstijl is ook heel anders dan in Frankrijk, mooie statige panden met balkons, gekleurde gevels en galerijen zodat je in de schaduw kunt lopen.

Het dagritme van de Spanjaarden is even wennen, de winkels sluiten van 2 tot half 5, ze gaan dan eten, ’s-Avonds zijn de meeste winkels weer open tot half 9. We zijn in Asturië en er wordt hier veel cider gedronken. De cider wordt in een groot glas geschonken waarbij de fles zo hoog mogelijk gehouden wordt en het glas zo laag mogelijk. Het glas wordt schuin gehouden zodat een deel van de cider op de grond spettert, je plakt dan ook aan de grond bij de vele sidrerias. De cider bruist in het glas en wordt in een teug opgedronken.

We ontmoeten nog een Nederlands schip de Ilja met Peter, Yvonne en hond Woezel, een Australian Labradoodle, hij is 9 maanden en al een echte scheepshond.

Na een paar dagen Gijon trekken we verder westwaarts langs de kust. We varen naar Luarca, een vissersplaats dat ligt aan een nauw dal aan de Rio Negro. Het kerkje en de vuurtoren staan op een hoge rots.   

In de vissershaven is geen plaats voor jachten, die kunnen enkel in de voorhaven aan vier moorings afmeren en een lijn naar de hoge golfbreker. De Ilja wacht ons op en helpt met de lijnen. Na aankomst blazen we de bijboot op en gaan nog even lekker zwemmen.

In Luarca lopen we ’s-avonds door de stad, ook hier is iedereen op straat en zitten de terassen vol.

Eenmaal terug bij de haven waar ons schip ligt is het druk geworden met jeugd dat zit te vissen vanaf de golfbreker, ons bijbootje is al aan de haak geslagen. We peddelen weer terug naar de Zephyr en hebben veel bekijks.

Onze volgende stop is Ribadero, gelegen aan de Rio Eo in Galicië. Deze stad ligt op de noordelijke pelgrimsroute naar Santiago de Compestella. Zondags is er een folkloristisch feest met muziek en dans. De doedelzak is het nationale muziekinstrument van Galicië.

In het centrum van Ribadero staan mooie oude gebouwen en een  plein

“Plaza Major”met palmen en mooie planten. Er zijn echter ook veel oude en vervallen huizen en straatjes welke nodig opgeknapt moeten worden.

De haven is open vanaf de Rio en het ligt er wat onrustig en het  havengeld in Ribadero is hoog.      

Tijd om weer verder te trekken