Na Spartakhori ankeren we in Abelike Bay, met twee lijnen
naar de kant. Het is heerlijk zwemwater hier. Er zijn alleen ontzettend veel wespen die
behoorlijk lastig zijn. We meppen ze zoveel mogelijk van ons af, maar
Jacqueline wordt gestoken in haar nek. In de baai zijn twee restaurantjes en voor
de boodschappen lopen we in 10 minuten naar Vathi. Bij het restaurant staat een
aankondiging dat er ´s-avonds live muziek is. Wij gaan om een uur of negen naar
het restaurant, de muziekanten zijn er al en testen de de apparatuur. Na het
testen gaan ze eten en wachten wij samen met een heleboel anderen geduldig op
de muziek. Een deel van de tafels van het restaurant is leeg en is
gereserveerd. Om elf uur komen dan eindelijk de Grieken en begint de muziek,
die tot in de vroege ochtend door gaat. Voor ons te laat, wij ´genieten´ van de
muziek vanuit ons bed.
Vorig jaar hebben we de Ionische eilanden uitgebreid verkend
en we doen de leukste plekjes nog eens dunnetjes over. Vanuit Abelike Bay varen
we naar Ithaka, eerst naar Frikes en daarna naar Kioni. Frikes is geen goede
haven, de golven van de voorbijkomende ferries die van Italië naar Patras varen
met een snelheid van 30 knopen veroorzaken gevaarlijke golven in de haven. Wij meren
het schip dan ook een behoorlijk eind van de kade om schade te voorkomen. De volgende
ochtend gaan we maar gelijk door naar Kioni. We zijn lekker vroeg en vinden nog een
plekje aan de kade. Het is nog steeds erg warm, we doen gelijk de zonnetent
erop en nemen een frisse duik in het water. Kioni is een gezellig plaatsje, ´s
avonds eten we bij onze favoriet van vorig jaar, restaurant Mills.
 |
| die blauwe is van ons |
 |
| De groenteman |
We varen om de zuidpunt van het eiland Ithaka naar Sami, dat
op het eiland Kefalonia ligt. Sami is een goed beschutte haven en een prima
plek om de boot te bevoorraden. We halen een nieuwe gasfles en vullen de watertanks.
George komt met de dieselwagen langs om de tank af te vullen. Een klein stukje
verderop ligt Eufimia waar we vroeg willen zijn. Er staat ´s-middags in de
haven altijd een stevige dwarswind en dan is het lastig aanleggen. George, de
havenmeester, kent ons nog van vorig jaar en komt een praatje maken. De andere
ochtend bij het wegvaren weer het nodige gedoe met ankers en kettingen over
elkaar, maar uiteindelijk komen we nog vlot weg. Via Kalo Limeni arriveren we
in Fiskardo, het ponton waar we vorig jaar afmeerden is weg waardoor er weinig
ligplaatsen zijn. We vinden een plekje voor de restaurants en moeten ons tussen
het terras doorwringen om aan de kant te komen. De tafeltjes staan tot op het
randje van de kade. Ook hier weer een hoop gekruiste ankerkettingen. De kade
maakt op deze plek net een knik, dus iedereen laat zijn anker op ongeveer
dezelfde plek vallen. Als de buren weg willen gaan zitten ze vast aan een
andere ketting. Wim gaat helpen met de bijboot. Als we zelf ankerop gaan hebben
we een soort breiwerkje met drie ankers, na een kwartiertje stoeien met lijnen zijn
we weer los.
 |
| afgemeerd aan het terras |
Vanuit Fiskardo varen we naar Nidri en ankeren in Tranquil
Bay. Het is een drukke ankerplek, iedereen ligt vrij dicht bij elkaar en er
liggen ook nog een paar wrakken. Dinsdagochtend barst de hel los. We worden wakker
van een hevig onweer wat komt opzetten. Er zijn plotseling hele harde windstoten
en we krijgen slagregen over ons heen. Wim spurt in pyama uit bed en is binnen
2 seconden doorweekt. Geen tijd om wat aan of uit te trekken, Jacqueline start gelijk
de motor en haalt wat ankerketting op. Met moeite houden we het schip vrij van
andere schepen. Het is alsof de brandweer op Wim staat te spuiten, hij hapt
naar adem en heeft het gevoel te verzuipen achter het roer, zo hard regent het.
Na de ergste bui gaan we anker op en ankeren opnieuw in Vlikho Bay waar wat
meer ruimte is.
In Nidri laten we de buitenboordmotor nog een keer nakijken
want hij valt steeds stil. Na een nieuwe bougie en schoonmaken van de
carbarateur loopt hij weer als een zonnetje. Onze oude plastimo bijboot begint te
plakken en loopt langzaam leeg, gelukkig hebben we een reserve bijboot aan
boord, een Lodestar, wel wat kleiner maar het bootje vaart beter door de
V-bodem. Ondertussen zijn we al weer een week in Nidri, het weer is van slag, er
is veel regen en onweer, maar gelukkig minder heet. We liggen hier prima en
Jacqueline is zelfs weer aan het aquarelleren geslagen.
