Catania - Siracusa (Sicilië)

Vanuit Catania is er een goede busverbinding naar Taormina. We hebben er onderweg weliswaar geankerd maar er was geen goede gelegenheid om daar aan de wal te gaan en de boot achter te laten. Het stadje ligt op een 225 meter hoog plateau aan de voet van de Monte Tauro boven de prachtige baai waar we een paar dagen geleden geankerd hebben. Het stadje werd 400 jaar voor de jaartelling al bewoond door de Grieken. Het is hier supertoeristisch en dus druk in de leuke smalle straatjes maar zodra je een zijstraatje induikt loop je ineens helemaal alleen. De belangrijkste bezienswaardigheid is het beroemde Griekse theater. De Grieken hebben het theater 300 jaar voor Christus gebouwd en de Romeinen hebben het later grondig verbouwd. Door de ingestorte toneelwand hebben we een fantastisch uitzicht op de Etna en de kust.

 Taormina Bay

Piazza Nove Aprile

 


Grieks theater Taormina

Zondag 23 september vertrekken we uit Catania en kunnen lekker zeilen. Het is zo´n 30 mijl naar Siracusa maar de wind draait iets en we moeten steeds meer afvallen richting kust. We halen de landtong niet die we moeten ronden en besluiten te ankeren bij Brùcoli waar we recht op af koersen. Het is een leuke ankerplek waar veel Italianen de zondag doorbrengen met ankeren en zwemmen. Hier in de namiddag ook weer het inmiddels bekende gescheur met bootjes en ´s avonds keert de rust weer terug en blijven we met twee boten over. De volgende ochtend gaan we weer ankerop en varen naar Siracusa. Onderweg passeren we een wrak dat keurig tegen de kust terecht is gekomen. Er ligt een oliescherm omheen, verder is er geen beweging te zien.

 

Siracusa heeft een grote natuurlijke haven waar we goed kunnen ankeren. De haven werd al door de Grieken gebruikt en doordat in de stad een zoetwaterbron is kwamen schepen hier water halen, waaronder admiraal Nelson voor hij naar Egypte voer waar hij de slag om de Nijl zou winnen. We liggen hier met ons schip op een historische plaats. We kijken uit op het eiland Ortigia, het oudste deel van de stad. Het is allemaal mooi opgeknapt. Hier vinden we de Apollotempel die dateert uit 575 voor Christus en aan een mooi groot plein staat de dom. De dom is een opvallend bouwwerk. De dom van Siracusa is in de antieke Athenatempel gebouwd. Binnen kun je de Griekse zuilen nog zien. 

Apollo tempel

 

Op de dag dat we hier aankomen waait er een hete wind, het is 36 graden en aan de overkant van de baai ontstaat een grote brand. Doordat de wind draait liggen we ineens in de rook en waait er allemaal zwarte troep over de boot en de hele baai heen. Alle luiken moeten dicht en na een kleine twee uur draait de wind verder door. We kunnen het meeste met een zacht vegertje en blik opruimen, de buiskap en bimini hebben gelukkig nog de oorspronkelijke kleur.   

Het is een flinke wandeling door het onaantrekkelijke nieuwe stadsgedeelte naar het archeologisch park. Daar bezichtigen we het Romeinse amfitheater dat gebruikt werd voor gladiatorengevechten en wilde dierenspelen. Het dateert uit de 3^e eeuw na Christus. Het ellipsvormige complex meet 140 bij 118 meter

 

 

 

 

 

Naast het Romeins amfitheater ligt het altaar van Hiëron II. Het werd tussen 241 en 215 voor Christus opgericht als openbare offerplaats. Volgens overleveringen konden op dit altaar 450 stieren tegelijk worden geofferd. Het ligt achter een hek en wat we zien is eigenlijk alleen nog de onderbouw die uitgehakt is in de kalkstenen rotsgrond. De opbouw met nissen, zuilen en beelden is helaas verdwenen. Het schijnt dat de Spanjaarden hier de stenen hebben weggehaald voor de vestingbouw op Ortigia.  

 

In de hete zon lopen we verder naar het Griekse theater dat zich eveneens in het archeologisch park bevindt. Het heeft een doorsnee van 138 meter en 42 rijen zitplaatsen die bijna geheel uit de rots zijn gehouwen. Het moet een indrukwekkend theater geweest zijn met plaats voor 15.000 toeschouwers.

 

Net naast het Griekse theater zijn de antieke steengroeven die eeuwenlang bouwmateriaal leverden voor de stad. Later werden ze berucht als gevangenis en graf voor duizenden Atheense krijgsgevangenen. Nu moeilijk voor te stellen als je hier rondwandeld in dit enige stukje schaduw van het park. De Latomia del Paridiso is de enige steengroeve die open is voor publiek, het ´´ Oor van Dyonysios ´´ is een S vormige kunstmatige grot met een geweldige akoestiek en echowerking. We lopen de grot in die 65 m lang is en 23 m hoog. Wim gaat op onderzoek uit en verdwijnt in het aardedonker, ik blijf  halverwege maar even wachten tot hij terugkomt.

 

 

Siracusa is ook bekend door de wenende Madonna. Op 29 Augustus 1953 riep Antonia Giusto, de vrouw van een arme landarbeider, tijdens haar bevalling de Heilige maagd aan. Plots zag zij het bontgekleurde gipsen Mariabeeldje boven het voeteind van haar bed wenen. De tranen bleven vloeien tot 1 september. Een wetenschappelijke commissie heeft het vocht onderzocht en verklaard dat de vloeistof van dezelfde samenstelling is als die van menselijke tranen. Er is een gigantische kerk voor gebouwd, een betonnen gevaarte waarvan we de hoge spits al bij het binnenvaren van Siracusa boven de stad zien uittorenen. Het beeldje is in een wand achter het altaar ingebouwd en wordt vereerd door duizenden pelgrims.

 

 

 

Het is weer een hele wandeling terug en we moeten eigenlijk nog boodschappen doen. We gaan eerst maar even afkoelen op een terrasje voordat we naar de supermarkt gaan. Eenmaal terug aan boord zijn we compleet uitgeteld en hebben we even genoeg oude stenen gezien.

Tijdens ons bezoek aan Siracusa vieren we Jacqueline haar 50^e verjaardag. Een beetje vreemd zo ver van huis en zonder vrienden en familie. Jacqueline wordt verwend met een lekker ontbijt, een mooie armband en we lunchen uitgebreid op de wal in de antieke stad. De boot wordt gepavoiseerd en we krijgen bezoek van Bob en Connie een Canadees stel dat we kennen van onze winterstop in  Almerimar. Zij hebben ook cadeautjes meegebracht en grappig is dat ik hun oude Canadese vlag krijg, of wat er nog van over is na de Atlantische oversteek.

 

Jacqueline krijgt diverse telefoontjes, sms´s en mails en is de andere dag druk om iedereen per mail te bedanken

Het wordt steeds drukker in de baai van Siracusa. Er verzamelt zich hier een internationaal gezelschap van zeilers waarvan er veel richting Marina di Ragusa gaan voor de winterstop, zoals ook wij van plan zijn. We zijn niet het enige Nederlandse schip, de Stad Amsterdam is hier ook binnengelopen en trekt veel bekijks aan de kade.