Wel bijzonder drie Nederlandse Koopmansen op een rij in Turkije.
´s Ochtends om 06.00 uur worden we wakker van de minaret.
Dat is even wennen, we zijn in een Moslim land, er wordt vijf keer per dag
opgeroepen tot gebed. We horen alleen niet één moskee, maar een stuk of drie
door elkaar.
We moeten inklaren in Turkije want we zijn nu niet meer in
Europa. Er komt een agent langs die de bootpapieren en onze paspoorten meeneemt
om onze visa en transitlog te regelen, dit is een vaarvergunning voor
buitenlandse jachten in de Turkse wateren.
Op woensdagochtend is er een koffieuurtje in de Port hole,
het clubhuis voor de cruisers, waar we allerlei mensen ontmoeten die hier ook
gaan overwinteren. ´s-Avonds gaan we uit eten voor slechts 24 TL
(Turkse lira) wat ongeveer € 9,60 is. Het is vlak bij de haven en we kunnen
gewoon wijn of bier bestellen. Ga je echter uit eten in een straal binnen 200
meter van de moskee dan wordt er geen alcohol geschonken.
We hebben een hoop klusjes te doen om de boot winterklaar te
maken. Alle zeilen worden gespoeld met zoet water, gedroogd en opgeborgen in de boot.
Alle lijnen en de bimini worden gewassen,
Wim gaat wat roestplekjes te lijf en de houten delen worden gelakt. De
lijst is lang en lijkt alleen maar te groeien.
Op zaterdag is er een mooie weekmarkt waar we verse groente,
fruit, kaas en noten kopen. Finike is een levendige Turkse stad met weinig toerisme, in de winter is het dan ook geen uitgestorven badplaats. Er zijn mooie parken aangelegd en een boulevard met diverse
kunstwerken. Finike ligt aan een riviertje in een gebied waar veel landbouw is,
kassen waar groente en fruit verbouwd worden en is het middelpunt van de
sinasappelplantages. Vanaf onze ligplaats kijken we uit op het Taurusgebergte. Doordat
Finike achter het Taurusgebergte ligt heeft het een mild klimaat in de winter
en houdt het de depressies op afstand.
Er wordt een trip naar Antalya georganiseerd. We krijgen eerst gelegenheid om in een groot
winkelcentrum inkopen te doen, waarna we met z´n allen uit eten gaan. ´s
–Avonds gaan we naar de schouwburg, een vioolconcert van Tchaikovsky uitgevoerd door het Antalya Symphonie Orkest met
een 17 jarige soliste uit Korea Yoon-Hee Kim. We hebben ervan genoten.
Op zondagochtend is er voor de Nederlanders koffie op de Beau van Cees en Anneke. Anneke heeft heerlijke appeltaart gebakken. Het is een
gezellige boel met Willem en Ingeborg van de Wing IV, Theo en Manuela van de
Beloega en een Belg, Eddy van de Jabiroe.
De ´social events´ worden opgestart nu er steeds meer boten
bijkomen. Op vrijdagochtend gaan we mee met een wandeling naar het verderop
gelegen dorp Turunçova. We lopens langs het riviertje Finike uit en verder via
een onverhard pad tussen de sinasappelbomen naar het agrarische dorp Turunçova.
Het is hier echt Turks met deels onverharde straten en
overal bedrijvigheid. In de plaatselijke theetuin ploffen we met z´n allen neer
voor een Turkse thee, heerlijk. We worden wel aangestaard door de plaatselijke
bevolking, zoveel buitenlanders bij elkaar zijn ze hier niet gewend. Als we nog
even over de markt lopen willen ze graag wat verkopen of op de foto.
Met de Dolmuş bus gaan we weer terug naar Finike. De Dolmuş
zijn kleine busjes die een vaste route rijden en waar je door je hand op te
steken overal kunt in- of uitstappen. Een prima systeem voor openbaar vervoer
en goedkoop.
In Finike lopen we nog even langs de bakker voor een lekker
Turks brood vers uit de oven.
Het leven is hier goed aan de Turkse kust, vriendelijke
mensen, zon en nog steeds 25 graden.