Dalyan Rivier en Marmaris

We doen nog een baaitje aan in de baai van Skopia, Boynüs Bükü. Een grote baai waar we weer ankeren met een lijn naar de wal. Het is 25 meter diep, dus de hele ketting van 65 meter gaat uit. We schuilen voor het slechte weer dat voorspeld is, in de baai liggen we goed beschut en hebben geen last van de wind. We krijgen wel een paar regenbuien over en verder houden we ons gemak. Tussen de buien door gaan we met de bijboot naar de wal voor een wandelingetje, al snel moeten we vluchten voor allerlei bloedzuigende insecten en keren terug naar de boot waar de tube ´prikweg´ is.

Boynüs Bükü

Na drie dagen Boynüs Bükü wordt er voor de komende drie dagen beter weer voorspeld. Hier willen we gebruik van maken en vertrekken dinsdag 6 mei naar Ekinçik. Ons drinkwater begint op te raken en in Ekinçik is een jachthaven waar we water willen tanken. Als we de baai van Ekinçik naderen zien we dat er zeilwedstrijden zijn, die natuurlijk na afloop van de wedstrijd allemaal naar de kleine jachthaven gaan. Dat wordt volle bak, dus besluiten we te ankeren in de baai Kargi Koyu. We liggen nog maar net of er komt al een taxibootje naar ons toe en vraagt of we de volgende dag een rondvaart willen maken op de Dalyan rivier. Na wat onderhandelen over de prijs, zo gaat dat in Turkije, maken we een afspraak en komt hij ons de volgende ochtend ophalen.Om half negen worden we opgehaald door de Turkse schipper die eerder in Duitsland heeft gewerkt. In de monding van de rivier zwemmen grote Caretta caretta schildpadden, ze hebben het druk want het is paartijd en volgende maand leggen ze hun eieren op het strand. 

schildpaddenstrand

Caretta caretta

In de monding van de rivier zijn een paar vissertjes waar we naar toe varen. De vissers vangen blauwe krabben en we bestellen twee porties die we op de terugweg ophalen, ze worden klaargemaakt zodat we ze niet zelf hoeven te koken. Dat wordt een lekker hapje voor de avond.

Na het bezoek aan de vissertjes varen we door de rietvelden van een groot moerasgebied verder de rivier op. Als je hier zelf op pad gaat verdwaal je geheid.

We stoppen bij de ruïnestad Kaunos waar we een uurtje kunnen rondkijken. In de oude handelsstad gesticht in de 9^e eeuw v Chr. zijn resten te zien van een theater, een tempel en een akropolis. Kaunos was vroeger een belangrijke havenplaats, maar door verzanding verloor de haven zijn betekenis en de inwoners verlieten de stad omdat de malariamuggen een slechte gezondheid veroorzaakten. We zien hier ook een paar landschildpadden, die in Turkije veel voorkomen.

De boottocht gaat verder naar Dalyan waar in de bergwand rotsgraven zijn uitgehouwen in Lycische tempelstijl met kolommen. Voor de lunch meren we af bij een restaurant in het dorpje Dalyan met uitzicht op de koningsgraven, een prachtig uitzicht. 

De schipper neemt de tijd om ons naar een supermarkt te brengen waar we nog wat inkopen kunnen doen alvorens we weer terug varen. Om half 3 worden we weer netjes afgeleverd aan boord van onze Zephyr. ´s-Avonds gaat een flesje witte wijn open voor bij de blauwe krab. Het was een heerlijke dag.

De volgende ochtend, donderdag 8 mei, gaat het anker op en vertrekken we met bestemming Marmaris. Onderweg passeren we een militaire zone waar je omheen hoort te varen. Eenmaal in de buurt zien we oorlogsschepen en er is een oefening gaande. De route buitenom de op de kaart aangegeven militaire zone is versperd door een oorlogsschip dat met scherp schiet. We horen harde knallen en lichtkogels vliegen door de lucht, in de verte voor ons zien we het water opspatten door de granaten en kogels die in zee vallen. Het lijkt wel oorlog. We stoppen en wachten even af, doorgaan is geen optie. Even later komt met grote snelheid een patrouillevaartuig naar ons toe en zegt dat we onderlangs de kust door de militaire zone onze weg veilig kunnen vervolgen. We wijzigen onze koers naar het noordwesten en tuffen verder terwijl het schieten doorgaat. Het grootzeil houden we op, dan zien ze ons beter, want je weet maar nooit, het blijft tenslotte een oefening.

Het is nog duidelijk voorjaar hier in Turkije en het weer is erg wisselvallig. In Marmaris krijgen we dan ook diverse plensbuien over ons heen. Zo moeten we tijdens onze eerste wandeling anderhalf uur schuilen voor een knetterend onweer. We liggen in Netsel Marina, de jachthaven van Marmaris die in de stad ligt. Hier kunnen we water laden, boodschappen doen, de boot een sopje geven en de vele winkeltjes en bazaar afstruinen.

plensbui

Que Sera ligt in de andere grote jachthaven, Yacht Marine, buiten de stad. Ze hebben pech en staan op de kant in afwachting van een nieuwe schroef. Rik en Aleid komen met de dolmusbus naar de stad en we maken er een gezellig dagje van.

Marmaris is een walhalla voor de schippers, het barst er van de winkeltjes die gericht zijn op de watersport en de prijzen zijn ten opzichte van Nederland erg gunstig. Wim slaat dan ook zijn slag en gaat met de boodschappenwagen een paar keer op pad voordat zijn boodschappenlijstje is afgewerkt.

boot boodschappen

Na drie dagen verlaten we zondag 11 mei de dure jachthaven en ankeren voor het strand van Marmaris. Het plan is om morgen weer verder te trekken langs de Carian kust.

We vertrekken als het weer is opgeklaard